Dhá prionsabail a rialaíonn an chineachadh ar an eastát: an ghaolta is gaire hoidhreacht sa chéad áit, agus ní áirítear ar ghaolta i bhfad i gcéin. An raon feidhme a chuid cearta ag brath ar an stádas an oidhrí eile a bhí páirteach san eastátA chearta a bheith difriúil go léir a leanaí ó an lánúin, nó go bhfuil duine amháin acu (nó níos mó) é, a rugadh de roimhe seo aontais de chuid an duine éagtha. In éagmais do chéile, do thuismitheoirí (sa chiall is leithne den téarma sin) an duine éagtha a aithint agus rangú de réir a orduithe éagsúla agus céim.
Cibé an bhfuil siad dlisteanach (an pósadh), go nádúrtha (lena n-áirítear leanaí adultérins) nó uchtaíoch pháistí hoidhreacht scaireanna comhionanna an eastáit ar fad de gach ceann de a gcuid tuismitheoirí, faoi réir chearta an céile marthanach. Leanaí beaga de ghnáth nach bhfuil a hoidhreacht óna seantuismitheoirí Ach i gcás an bás ar cheann de na leanaí, a oidhreacht, téann ar a chuid féin a leanaí tríd an meicníocht a léiriú.
Sa chás seo, ar an gcéile a fhaigheann an t-eastát de chuid duine éagtha a chéile ina n-aonar nó ag roinnt leis na tuismitheoirí má tá siad (nó ceann acu) a bhfuil - nó an bhfuil sé fós beo.
Eastát an duine nach bhfuil pósta agus a fuair bás gan oidhre fhilleann go dtí a ascendants agus na collaterals. Beidh siad gach a fháil le ceithre cinn de an t-eastát, a chuid deartháireacha agus deirfiúracha a roinnt an leath eile go cothrom. Fhaigheann sé ceithre cinn de na eastát ar a trí a ceathair atá fágtha a roinnt go cothrom idir a chuid deartháireacha agus a dheirfiúr. An céile is é an comharba i ngach cás In éagmais a chéile, beidh an t-eastát a bheith cineachta i gcomhréir leis an rangú de na oidhrí ag ordú agus ag céimeanna i ndáil leis an duine nach maireann.
